به همین سادگی رفتی   بی خداحافظی

سهم تو شد دنیای تازه و سهم من شد اشک وتنهایی

چشمهای نازنینت را بستی  بدون اینکه  کنارت باشم

دیر شد دیر آمدم  خیلی دیر اما غریب  اما ناتوان  ،اما بهت زده

از روزی که رفتی هر روز خودم را نمی بخشم  به خاطر آن همه

سال دوری و صبوری   ،به خاطر آن همه نبوسیدن و نبوییدن

کاش بودی تا مقابلت زانو بزنم  تا به اندازه ی آن همه سال

دوری سیر ببینمت ، لمست کنم ، پناهم شوی 

تو را کم دارم .آن دستهای مهربانت را ،آن حرفهای آرامبخشت را

کاش میشد برگردی ،کاش میشد ........................

 

نوشته شده در یکشنبه 90/12/7ساعت 12:46 عصر توسط sahra نظرات ( ) |